#TerroryzmStochastyczny #MowaNienawiści #ToByłŻart #Moderacja #Wikipedia

Źródło: en.wikipedia.org/wiki/Stochast… - przypisy i dalsze linki tamże. Funfact: nie ma polskiego wpisu....

#Terroryzm stochastyczny to forma przemocy politycznej podżeganej przez wrogą retorykę publiczną skierowaną przeciwko grupie lub jednostce. W przeciwieństwie do podżegania do terroryzmu, terroryzm stochastyczny jest realizowany za pomocą pośredniego, niejasnego lub zakodowanego języka, który zapewnia podżegaczowi wiarygodne zaprzeczenie wszelkiej związanej z nim przemocy.[1] Kluczowym elementem terroryzmu stochastycznego jest wykorzystanie mediów do propagowania, przez co osoba dokonująca przemocy może nie mieć bezpośredniego związku z innymi użytkownikami brutalnej retoryki.[2][3]

[4]Chociaż terroryzm stochastyczny jest uważany za termin akademicki bez formalnej definicji prawnej[1], odróżnia się od innych form terroryzmu ze względu na publiczny, pośredni i pozornie przypadkowy charakter.

Mowa: Osoba publiczna lub grupa rozpowszechnia agresywną, podżegającą retorykę za pośrednictwem środków masowego przekazu, skierowaną przeciwko ludziom lub grupom ludzi, czasami sugerując lub legitymizując użycie przemocy[1]. Mowa ta jest zwykle chroniona ze względu na użycie niejednoznacznego zakodowanego języka, „psich gwizdków”, żartów, podpowiedzi i innych podtekstów w wypowiedziach, które nie przekraczają progu karnego dla związku przyczynowego[ 5] [6]. [5][6][1][7] Obrona „to był tylko żart” została powiązana z wczesnymi dniami nazizmu[8]. Inne zidentyfikowane tematy obejmują czarno-białe narracje dobra i zła[9], a także przedstawianie wroga jako śmiertelnego zagrożenia, które zostały porównane do technik radykalizacji stosowanych przez grupy terrorystyczne[10][11]. Ataki te są często powtarzane i wzmacniane w medialnej komorze echa[12][13].

Mówca (mówcy): Zazwyczaj mówca jest wpływową postacią polityczną lub medialną, która jest określana jako „stochastyczny terrorysta” ze względu na jej domniemaną pośrednią winę za atak.[14][13][1][7] Podżegacz (inicjatorzy) lub „stochastyczny terrorysta (terroryści)” mogą używać tej techniki do atakowania i zastraszania wrogów świadomie lub nie, niemniej jednak efekt pozostaje ten sam. Osoba publiczna może wiarygodnie zrzec się wszelkich późniejszych ataków, ponieważ jej słowa nie były wyraźnym wezwaniem do przemocy, a także ze względu na brak bezpośredniego powiązania organizacyjnego między inicjatorem a sprawcą ataku.[15][1] Osoba publiczna nie może być ścigana za swoje wypowiedzi, o ile nie spełniają one prawnej definicji podżegania. Jest to kluczowa różnica między terroryzmem stochastycznym a innymi formami terroryzmu. W Stanach Zjednoczonych w sprawie Brandenburg v. Ohio z 1969 r. Sąd Najwyższy orzekł, że gwałtowne, podburzające wypowiedzi nie mogą być kryminalizowane, chyba że mają na celu i prawdopodobnie doprowadzą do natychmiastowego bezprawnego działania[5]. Kurt Braddock ostrzega jednak, że wypowiedzi mogą być dość niebezpieczne, nawet jeśli są legalne[14].

Inspiracja: Osoba lub grupa, bez żadnych powiązań ze znanymi grupami terrorystycznymi, słyszy przemówienie i zostaje zmotywowana do popełnienia przemocy wobec celu przemówienia, wierząc, że przyczyni się to do realizacji celu politycznego lub ideologicznego.[5][16] Annalee Newitz wskazuje na media społecznościowe i inne rodzaje propagandy, które demonizują grupy jako powszechne współczesne źródło inspiracji.

[8]Atak: Atakujący popełnia akt terroryzmu, który może obejmować przemoc fizyczną, groźby lub inne działania mające na celu wyrządzenie krzywdy, wzbudzenie strachu, zastraszenie.[14] Ofiary mogą otrzymywać lub obawiać się ataków fizycznych, nękania (online) i gróźb śmierci.[17] Może to mieć efekt mrożący, ponieważ wiele ofiar nie ma środków na odpowiednie zabezpieczenie.
[18]Prawdopodobieństwo: Chociaż trudno jest przewidzieć każdy indywidualny akt przemocy ze względu na rozłączny łańcuch przyczynowości, mowa zwiększa prawdopodobieństwo gróźb i ataków terrorystycznych. Ataki te obserwowane jako zbiór mają statystycznie uzasadniony związek, nawet jeśli poszczególne ataki są zbyt losowe (stochastyczne), aby można je było precyzyjnie przewidzieć[19].

Pochodzenie i popularyzacja terminu

W 2002 roku termin ten został po raz pierwszy użyty przez Gordona Woo do opisania procesu kwantyfikacji ryzyka ataku terrorystycznego.[1][20][21]

[22]Zasługę zdefiniowania tego terminu przypisuje się również blogerowi G2geek na platformie Daily Kos w 2011 roku, definiując go jako „wykorzystanie masowej komunikacji do podburzania przypadkowych samotnych wilków do przeprowadzania aktów przemocy lub aktów terrorystycznych, które są statystycznie przewidywalne, ale indywidualnie nieprzewidywalne”, z wiarygodnym zaprzeczeniem dla osób tworzących komunikaty medialne.[1][23][24] Artykuł dotyczył strzelaniny w Tucson w 2011 roku[14].

W 2016 r. „terroryzm stochastyczny” był „niejasnym” terminem akademickim według profesora Davida S. Cohena.[25] Podczas wiecu wyborczego 9 sierpnia 2016 r. ówczesny kandydat Donald Trump zauważył: „Jeśli [Hillary Clinton] wybierze swoich sędziów, nic nie możecie zrobić, ludzie. Chociaż ludzie z Drugiej Poprawki, może jest. Nie wiem”. Komentarze te zostały powszechnie potępione jako podżeganie do przemocy i opisane przez Cohena jako „terroryzm stochastyczny”, co jeszcze bardziej spopularyzowało ten termin.[26][25][14] Trump nadal był krytykowany jako inspirujący przemoc.[27][28][29]

[30]Techniki antyterrorystyczne, takie jak zaszczepianie postaw, mogą pomóc wyjaśnić szerokiej publiczności, jak działa radykalizacja i manipulacja, pomagając stępić wpływ wiadomości, które zwiększają tendencje do przemocy. Seth Jones twierdzi, że etykietowanie krajowych grup terrorystycznych, podobnie jak etykietowanie grup międzynarodowych, byłoby pomocne, chociaż przyznaje, że większość prawicowej przemocy jest popełniana przez samotne wilki[ 31]. [ Rachel Kleinfeld opowiada się za zwiększeniem kar za brutalne działania lub groźby wobec wybranych urzędników, pracowników wyborczych i innego personelu niezbędnego do funkcjonowania demokracji do specjalnie chronionej klasy, podobnej do tego, jak klasyfikowane są przestępstwa z nienawiści[32].

Podczas gdy amerykańskie orzecznictwo wąsko definiuje przestępstwo podżegania, postępowanie podżegające do nienawiści etnicznej lub rasowej jest nielegalne w wielu innych jurysdykcjach. Na przykład w Niemczech Volksverhetzung to mowa, która „oczernia osobę lub grupę ze względu na jej pochodzenie etniczne, lub religię” lub „próbuje wzbudzić nienawiść lub promuje przemoc wobec takiej grupy, lub osoby” i podlega karze do pięciu lat więzienia[33].

Zabójstwo George'a Tillera w 2009 r. zostało opisane jako przykład terroryzmu stochastycznego, ponieważ wiele konserwatywnych programów informacyjnych i audycji radiowych wielokrotnie demonizowało go za administrowanie aborcjami po porodzie[26][34][25].

Strzelanina w Tucson w 2011 r., podczas której zastrzelono amerykańską republikankę Gabby Giffords, również została przytoczona jako ważny przykład[35][36][37].

Al-Kaida i ISIS stosowały tę taktykę, która była cytowana jako mechanizm inspirujący ataki, w tym zamachy bombowe podczas maratonu w Bostonie i w Fort Hood[2].

Morderstwo posłanki Jo Cox w 2015 r. przez białego supremacjonistę Thomasa Maira przed referendum w sprawie Brexitu zostało opisane jako terroryzm stochastyczny[38]. Zauważono, że poglądy wyznawane przez Maira — w tym nastroje antyimigranckie i antyuchodźcze — są częścią głównego nurtu brytyjskiego dyskursu politycznego. Opisując morderstwo w kontekście nazizmu, sędzia przewodniczący oddzielił nastroje od współczesnego dyskursu politycznego, zamiast zwracać uwagę na współczesne grupy ekstremistyczne i postacie, których retoryka prawdopodobnie wpłynęła na Mair[39].

W wydanej w 2017 roku książce Age of Lone Wolf Terrorism, kryminolog Mark S. Hamm i socjolog Ramón Spaaij opisują ISIS[1], Anwara al-Awlakiego i Alexa Jonesa jako winnych terroryzmu stochastycznego[24]: 157W strzelaninie na autostradzie w Oakland w 2010 roku, Byron Williams miał być w drodze do biur American Civil Liberties Union i Tides Foundation, planując popełnić masowe morderstwo, „pośrednio umożliwione przez teorie spiskowe” Glenna Becka i Alexa Jonesa.[24] Cytują również strzelaninę w 2012 roku w Family Research Council.

[24]Strzelanina w Kongresie w 2017 roku została opisana jako akt terroryzmu stochastycznego[40][35].

Zamachy pocztowe z 2018 r. zostały również przypisane przez Barbarę MacQuade,[2] Medhiego Hasana[41] i Jonathona Keatsa[36] jako terroryzm stochastyczny pośrednio inspirowany retoryką Donalda Trumpa.

Akcja porwania Gretchen Whitmer w 2020 roku została opisana przez Molly Amman i Reida Meloya jako przykład terroryzmu stochastycznego[5][1][11][42].

W następstwie eskalacji ataków na społeczność LGBT na początku 2020 roku, w tym gróźb bombowych w szpitalach dziecięcych i strzelaniny w klubie nocnym Colorado Springs, prawicowi aktywiści, tacy jak Matt Walsh i Chaya Raichik z Libs of TikTok, zostali oskarżeni o terroryzm stochastyczny przez komentatorów Kristofera Goldsmitha,[43] Helen Santoro[44] i Juliette Kayyem.[45][46].

Atak na Kapitol z 6 stycznia również został opisany jako terroryzm stochastyczny.[2][47][48][40][8].

Strzelanina w Buffalo w maju 2022 r. [16][49][50] i atak na biuro terenowe FBI w Cincinnati w sierpniu 2022 r. zostały przytoczone jako przykłady terroryzmu stochastycznego.[51][52][53][54]

[55]Sprawca ataku na Paula Pelosiego w październiku 2022 r. stwierdził, że szukał Nancy Pelosi i miał nadzieję zastraszyć innych demokratycznych prawodawców, działania, które zostały opisane przez niektórych komentatorów i naukowców jako terroryzm stochastyczny.[56][57][40]

[58]W czerwcu 2024 r. w Oulu w Finlandii doszło do dwóch incydentów nożowniczych na tle rasowym.[59] Green Sisu opisał ataki jako terroryzm stochastyczny i poprzedzony latami wrogiej retoryki ze strony skrajnie prawicowych polityków w Finlandii, zwłaszcza z Partii Finów.[60][61].

Po dźgnięciu nożem w Southport w lipcu 2024 r., podżegające uwagi i dzielenie się dezinformacją przez osoby publiczne zostały powiązane z późniejszymi zamieszkami. Lider Reform UK Nigel Farage został oskarżony przez byłego szefa policji antyterrorystycznej Neila Basu o podżeganie do przemocy i tworzenie teorii spiskowych.[62][63][64] Islamofobiczne i motywowane rasowo zaburzenia, w tym pchnięcie nożem,[65] zostały powiązane z Angielską Ligą Obrony i Ruchem Brytyjskim, po postach w mediach społecznościowych prawicowych ekstremistów.[66][67][niewłaściwa synteza?].

Począwszy od września 2024 r., rozprzestrzeniły się fałszywe twierdzenia i plotki, że w Springfield w stanie Ohio imigranci z Haiti kradli zwierzęta domowe i zjadali je. Twierdzenia te zostały wzmocnione przez prominentne postacie amerykańskiej prawicy, w szczególności republikańskiego kandydata na prezydenta Donalda Trumpa i jego partnera JD Vance 'a.[68][69] W następnych dniach miasto Springfield otrzymało dziesiątki gróźb bombowych[70], co skłoniło wielu komentatorów i urzędującego senatora Briana Schatza, a także Elie Mystala i administratorów szkół w Springfield do zasugerowania, że Trump i JD Vance angażują się w stochastyczny terroryzm.[71][72][73]