Zastosowanie logiki ekosystemowej (wyrażanej poprzez język permakultury) do dynamiki społecznej przekreśla większość stereotypów myślenia społecznego. Traci sens pojęcie normy czy dostosowania społecznego, a integracja nabiera zupełnie nowych wymiarów.

Kluczowym spostrzeżeniem permakultury społecznej jest to, że choć zmiana jednostek jest rzeczywiście trudna, możemy zaprojektować struktury społeczne, które sprzyjają korzystnym wzorcom ludzkich zachowań.
Tak jak w ogrodzie możemy ściółkować, aby zniechęcić chwasty i sprzyjać pożytecznym bakteriom glebowym, w systemach społecznych możemy próbować stworzyć warunki, które sprzyjają pielęgnowaniu, wzmacnianiu relacji.