Robotnicy paryscy napływają do stolicy z całej Francji: ale Paryż jest takim miastem, że Francuz, który w nim mieszkał (z wyjątkiem południowca), szybko staje się do niego podobny i kocha go jak swoją ojczyznę.
A kiedy sprytny paryski robotnik walczy na barykadach o wolność, nie kieruje się jedynie światową ideą wolności, równości i braterstwa. Chce również stać się wolnym posiadaczem swojego rodzinnego miasta. „Jeszcze jeden wysiłek i Paryż będzie nasz”, myśli, broniąc Komuny...
Wszystko to, zauważamy, wcale nie jest sprzeczne z najwyższym rozwojem międzynarodowego ducha. Wręcz przeciwnie, prawdziwa międzynarodowa unia będzie możliwa tylko przy najpełniejszym rozwoju każdej indywidualnej narodowości. Wolność wszystkich i harmonia w społeczeństwie są możliwe tylko pod warunkiem pełnego, swobodnego rozwoju każdej jednostki.
Federacja Unii jest możliwa tylko przy najpełniejszej wolności rozwoju każdej republiki i każdej gminy (tylko w ten sposób rozwinęła się na przykład federacja szwajcarska).
W ten sam sposób, najpełniejszy swobodny rozwój każdej narodowości może dać tylko solidną międzynarodową Unię – podczas gdy tłumienie niektórych narodowości przez inne może prowadzić tylko do wojny...
Krótko mówiąc, najpełniejszy rozwój każdej narodowości, naszym zdaniem, jest niezbędnym warunkiem zarówno dla bogactwa życia ludzkości i rozkwitu postępowego rozwoju w ogóle, jak i dla triumfu anarchistycznego komunizmu.

Piotr Kropotkin

Pisze Paweł Lęcki:

W ostatniej chwili w tajemniczych okolicznościach z list PiS usuniętych zostało kilkoro członków rządu oraz grupa wpływowych posłów i senatorów partii. W tle są donosy partyjnej konkurencji, działania CBA, sprawy obyczajowe i zwyczajny rewanż prezesa, który zbierał haki na swych ludzi przez całą kadencję i teraz postanowił ich ukarać, pisze Andrzej Stankiewicz na łamach Onetu Wśród usuniętych przez prezesa są m.in.: minister klimatu Anna Moskwa, wiceminister spraw zagranicznych Piotr Wawrzyk, szef sejmowej komisji zdrowia Tomasz Latos oraz doradca premiera Norbert Maliszewski. Kaczyński ukarał także tych posłów, którzy w trakcie kadencji szantażowali go odejściem, co zagrażało większości sejmowej PiS - Małgorzatę Janowską i Lecha Kołakowskiego. Lista ukaranych całkowitym skreśleniem z list PiS jest długa, a Kaczyński nie powiedział jeszcze ostatniego słowa, widzę na stronie portalu. Nie dziwi nic.

I to mam na myśli, kiedy piszę, że w braku odowiedzialności wobec wyborców, parlamentaryści odpowiadają przed tymi, którzy im tę uprzywilejowaną pozycję zapewniają (lub nie) - czynownikami partyjnymi.

Wola narodu? Pusty śmiech na sali.

Już od jakiegoś czasu tak mam, że lgną do mnie różnoracy szaleńcy, przeważnie z przeciwnej strony politycznej areny. Czasem jest to zabawne. Pewnien urodzony w RPA Grek najpierw mnie mianował największym mędrcem internetu, a potem zaprosił na obiad na Kretę, żeby tam mnie namawiać do pomagania niesłusznie dyskryminowanym Burom... Powiedziałem mu żeby zakładali kooperatywy. Z Krety wracałem już na własny koszt.

Czasem daje mi to powód do zastanowienia, z czego ta chemia wynika, i jak niewiele zmian w mojej osobistej historii wystarczyłoby, abym był dziś oświeconym państwowcem i nacjonalistą, powiedzmy tak w okolicach Klubu Jagiellońskiego. A może analitykiem w zespole antyekstremistycznym ABW.

Czasem wreszcie zastanawiam się, jak to jest, że podobnego przyciągania nie widzę "po naszej stronie uicy", gdzie funkcjonuję w prawie całkowitej izolacji, przynajmniej na poziomie poważnej wymiany myśli i kooperacji. Niewątpliwie zarówno pokoleniowo, jak i "formacyjnie" odstaję od normy na tyle, że nie jest mnie łatwo włączyć do dowolnej istniejącej grupy. A i moja osobista dynamika (aka charakter) nie jest specjalnie zgodna z normą, panującą w środowisku. Są kolektywy, które nie przejmują się tym i z którymi współpracuję od lat (jak najdyskretniej). Ale en masse, moje interakcje w ramach "ruchu" są bardzo powierzchowne i konwencjonalne, co mnie bawiosmuci.

Ale nie oszukujmy się: gdybym z dnia na dzień został nagle socjometryczną gwiazdą ruchu anarchistycznego, szok kulturowy prawdopodobnie by mnie zabił. Wię lepiej jest, jak jest.