Etatyści boją się wolnych ludzi. Twierdzą, że bez autorytetu ludzie stracą kotwicę uspołecznienia, rozproszą się i powrócą do dzikości. To oczywista bzdura. Poważnie traktują je próżniacy, miłośnicy władzy i pracy innych lub ślepi myśliciele burżuazyjnego społeczeństwa. Wyzwolenie ludu w rzeczywistości prowadzi do degeneracji i powrotu do dzikości, nie ludu, ale tych, którzy dzięki władzy i przywilejom żyją z pracy rąk ludu i krwi żył ludu. Rewolucja rosyjska daje przykład tego, jak tysiące rodzin z klasy uprzywilejowanej – czystych, dobrze odżywionych i zadbanych – popadło w dekadencję i dzikość. Rewolucja pozbawiła ich służby, a w ciągu miesiąca lub dwóch byli pokryci brudem, parszywi. Wyzwolenie ludu prowadzi do zdziczenia tych, którzy żyją z jego zniewolenia. Jeśli chodzi o ludzi pracy, to właśnie od dnia, w którym stają się naprawdę i całkowicie wolni, zaczynają żyć i intensywnie się rozwijać.