patrząc na pracę ekonomistów klimatycznych w szkole Nordhausa można uznać, że oferują oni rodzaj socjopatii jako zalecenia polityczne. Nordhaus szacuje, że ponieważ aktywność gospodarcza zmierza w kierunku biegunowym wraz z ociepleniem, ogromny spadek PKB w tropikach zostanie zrównoważony przez optymalną adaptację na globalnej północy. „Ogromna redukcja PKB” nie jest oczywiście wyraźnie rozumiana przez Nordhausa jako załamanie systemu żywnościowego na równiku, po którym następuje upadek społeczny, masowa śmierć, wojny i biblijne exodusy, które wywołują kaskadowe nieliniowe efekty wciągające świat w sieć niewiadomych.
Nie ma się czym martwić, zapewnia Nordhaus: Gwałtowne wymieranie krajów o niskim PKB nie wpłynie na perspektywy wzrostu gospodarczego, ponieważ sytuacja na zimnej globalnej Północy ulegnie poprawie. Oto entuzjastyczne przyjęcie „szczęścia w nieszczęściu” klimatycznego ludobójstwa.