#Palestyna #Izrael #Syjonizm #Antysemityzm

Jak się tworzy tzw. “antysemityzm” - w USA i w Kanadzie w synagogach odbywają się targi nieruchomości podczas których sprzedawane są działki na okupowanym Zachodnim Brzegu Jordanu. Te targi organizowane są specjalnie w synagogach po to by sprowokować do protestów przed świątyniami. Następnie te protesty pod synagogami są nazywane “antysemityzmem” i “atakiem na religię”. Po ostatnim takim proteście w Los Angeles wszystkie główne media piszą, że “niewyobrażalne jest protestowanie przed kościołami i meczetami” - co akurat jest zabawne bo w Izraelu regularnie Żydzi protestują przed meczetami i uniemożliwiają muzułmanom praktyki religijne.

Przeciwko organizowaniu targów w synagogach protestują też niektóre środowiska żydowskie, dla których to jest świętokradztwo. Te głosy jednak nie przebijają się do amerykańskich mediów.

Bez 14 członków jawnie rasistowskich partii rząd Netanjahu (ani żaden inny) nie ma w Knesecie większości. Po 7 października politycy niemal wszystkich opcji w izraelskiej polityce wygłaszali rasistowskie poglądy, wielu z nich nawoływało do czystek w Gazie. Rząd, który prowadzi wojnę, opiera się jednak na ludziach, którzy z takimi poglądami nigdy się nie kryli, głosili je przez lata otwarcie, a w ostatnich wyborach zdobyli prawie 11 proc. głosów.

Taki klimat polityczny daje bardzo nikłe szanse na zmianę polityki Izraela wobec Gazy. Wojna będzie trwała, w Gazie dalej będą ginąć niewinni ludzie, a Strefa Gazy z dnia na dzień będzie stawała się coraz trudniejszym miejscem do życia.
[...]
Spora część izraelskiego społeczeństwa wciąż popiera wojnę i chce zemsty na społeczeństwie Gazy. Według sondażu Israeli Democracy Institute na koniec tygodniowego zawieszenia broni 87 proc. Izraelczyków popierało wznowienie walk.
[...]
Społeczeństwo palestyńskie na Zachodnim Brzegu na wojnę odpowiedziało natomiast radykalizacją. Najnowszy sondaż przeprowadzony przez zespół palestyńskiego profesora Chalila Szikakiego pokazuje, że poparcie dla Hamasu wzrosło prawie czterokrotnie – z 12 proc. we wrześniu 2023 do 44 proc. w grudniu 2023 roku. Znacznie wzrosło też poparcie dla walki zbrojnej jako środka do zyskania własnego państwa. To nie tylko wpływ wojny w Gazie. We wrześniu 2022 roku na Zachodnim Brzegu takie poparcie wyrażało 35 proc. badanych, ale we wrześniu 2023 to już 54 proc., a w grudniu 2023 – aż 68 proc. To też wynik rozczarowania polityką liderów Autonomii Palestyńskiej, uważanych za wspólników Izraela w okupacji. I narastającą przemocą ze strony osadników żydowskich na Zachodnim Brzegu. Wojna wzmogła frustrację.

#BenjaminNetanjahu #Hamas #Izrael #Gaza #ZachodniBrzeg #Palestyna

Jeśli chodzi o ten temat, dobrym początkiem może być idea „Demokratycznego Konfederalizmu Wschodniego Morza Śródziemnego”. W ramach tego projektu dogmatyczne rozumienie tożsamości religijnej i narodowej mogłoby zostać przekształcone na rzecz bardziej elastycznego i otwartego rozumienia tożsamości, a Izrael mógłby przekształcić się w demokratyczny naród, który byłby bardziej akceptowany. Bez wątpienia taka sama transformacja byłaby potrzebna sąsiadom Izraela. Intensywne napięcia, starcia i wojny na Bliskim Wschodzie przekształcają nowoczesność. Głębokie problemy społeczne i narodowe nie mogą zostać rozwiązane bez transformacji nowoczesności. Już sama sprzeczność arabsko-izraelska pokazuje konieczność transformacji nowoczesności. Jeśli system rządzący nie jest w stanie rozwiązać podstawowych problemów, to sam system musi zostać rozwiązany. „Demokratyczna nowoczesność jest alternatywą dla tego rozwiązania”.

#Palestyna #Izrael #Arabowie #Żydzi #Kurdowie #Öcalan #Apo #Apoizm #Konfederalizm #Demokracja

Jestem szczęśliwie całkiem nieważną osobą, więc tylko dla siebie i tych paru osób na planecie, co mnie czytają, postanowiłem podsumować moje stanowisko wobec obecnej sytuacji w Palestynie.

1. Punktem wyjścia jest dla mnie następujący opis stanu obecnego:

1.1. Zarówno Hamas, jak i państwo Izrael, od lat dopuszczają się działań terrorystycznych i zbrodni wojennych.

1.2. Hamas utrzymuje się przy władzy dzięki eliminacji przez Izrael wszelkich innych (zwłaszcza pokojowych) dróg działania dla społeczeństwa palestyńskiego. Wewnętrzne poparcie dla niego wynika z beznadziei i przekonania, że nie ma szans na nic innego.

1.3. Państwo Izrael czerpie legitymizację z projektu kolonialno-osadniczego i jego kłamstw założycielskich: "ziemia bez ludzi dla ludzi bez ziemi" oraz "wszyscy Żydzi są ludem rdzennym Judei", utrzymując i wzmacniając apartheid etniczno-religjny. Poparcie dla niego wynika z wielopokoleniowego formowania ideologiczno-religijnego, ale niemniej jest niemal powszechne.

1.4. Znaczna część społeczeństwa palestyńskiego i znikoma część społeczeństwa są w sytuacji ofiar i zakładników obu walczących struktur władzy, którym nie mają jak się przeciwstawić.

2. W efekcie, w mojej ocenie, sprawstwo wykonawcze dzielą między sobą Hamas (wraz z sojusznikami) i państwo Izrael (wraz z dominującą częścią społeczeństwa), sprawstwo kierownicze przypada Izraelowi, a pomocnicze wszelkim interesariuszom owej sytuacji.

3. Wobec zasadniczej niezgody na równość dwóch narodów w jednym państwie, i niekorzystnej dynamiki demograficznej, Izrael ucieka się do strategii "ograniczonego" ludobójstwa, aby zapobiec "zalaniu" Palestyny przez palestyńską populację rdzenną, co pogorszyłoby sytuację polityczną. Z tego względu istnienie Hamasu i innych grup głoszących misję wytępienia żydów jest wygodne dla państwa Izrael jako straszak na obywateli i alibi dla ich własnej polityki "kontroli populacji" palestyńskiej.

Wychodząc od tych stwierdzeń można I od tego punktu następniebudować analizę wstecz, (jak do tego doszło - co już jest dość dobrze udokumentowane) i w przód - jak tę pułapkę rozbroić.
Najlepszą znaną mi opcją mógłby być polityczny projekt oparty na apoistowskim konfederalizmie demokratycznym, ale nie wyobrażam sobie, jak mógłby on powstać i przetrwać choć tydzień wobec nieuniknionej kontry obu stron konfliktu.

Nic nie trwa wiecznie. Prędzej czy później walec Wszechkryzysu zmiażdży Palestynę i cały Lewant. Ale to oczywiście nie jest żadne pocieszenie.

Nieco więcej, z linkami do źródeł: petroskowo.pl/display/810fc51c…

#Izrael #kolonializm #osadnictwo #Judea #Palestyna #Hamas #ludobójstwo #terroryzm #zbrodniewojenne #Wszechkryzys #Lewant

Wpadł mi w oko link, tak reklamowany na jednej z grup signalowych .

Wrzucam bo projekt wydaje mi się ważny, i czuję że to dobrze że powstał. Bardzo martwi i boli mnie to co się dzieje w wielu wolnościowo lewicowych społecznościach w tym temacie. Wiem że "Antifa" na całym świecie jest mocno podzielona, w Polsce mam wrażenie że słyszymy tylko jedną narrację, więc tym bardziej wydaje mi się to ważne.

Przeczytałem zamieszczone tam artykuły (godzinny wywiad na YT i cała masa linków typu "Sowieckie kłamstwo o izraelskim apartheidzie" już mnie nie zainteresowały).

Pomijając fatalną warstwę językową (medium is the message), na dzień dobry zgadzam się tylko z jednym punktem: konfederalizm demokratyczny byłby szansą na rozwiązanie problemu. Szkoda, że nie istnieje żadna znacząca siła polityczna, która chciałaby ten temat popchnąć

Cała argumentacja w przytoczonych artykułach (po odsianiu szumu informacyjnego, typu jak nie wolno krytykować Izraela i kto to jest prawdziwy syjonista) sprowadza się do pseudosymetrystycznego "Żydzi są w Palestynie, bo muszą gdzieś być - a skoro już są, to muszą się bronić, więc się bronią".

Od biedy można by z tego wyjść do uczciwie symetrystycznej tezy, że to samo dotyczy Palestyńczyków, i spróbować pójść w stronę właśnie demokratycznego konfederalizmu i modelu "dwa narody, jedno państwo". Ale..

Przetrawiłem to sobie, skonfrontowałem z innymi perspektywami (ostatnio miałem okazję tłumaczyć sporo tekstów o różnej wymowie, zarówno z perspektywy palestyńskiej, izraelskiej i innej antykolonialnej).

Przypomniałem sobie moje lektury o projekcie osadniczym z "Jewish Currents" (na przykład jewishcurrents.org/the-rise-of…) i wcześniejsze teksty o postępach ostatniej "dobrej zmiany" w Izraelu (od oficjalnego ogłoszenia go państwem żydowskim) a także sięgnąłem dalej w historię polityczną.

Niezależnie od tego, jaką kto ma tolerancję na "realpolitik" (w wypadku nacjonalizmów moja jest superniska), nie da się ukryć, że nowożytna żydowska kolonizacja Palestyny oparła się na dwóch filarach, które znamy z wielu innych czasów i miejsc:

- Slogan (o bardzo interesującej historii) "Ziemia bez ludzi dla ludzi bez ziemi" - - który jest kwintesencją kolonializmu, negującego istnienie tubylców, ich więź z ziemią i pierwszeństwo ich praw.

- Grodzenia, współcześnie znane jako "landgrabbing", pokazane wyraźnie (choć eufemistycznie nazwane) na mapce bez atrybucji, dostępnej na wspomnianej stronie. Pokazuje ona, że większość terenu państwa izraelskiego stanową tereny "publiczne i państwowe" - ponieważ ten opis dotyczy "brytyjskiego mandatu Palestyny" (en.wikipedia.org/wiki/Mandator…), "państwo" oznacza nieistniejące już w 1947 roku Imperium Ottomańskie. I znów, zawłaszczenie tej ziemi przez osadników żydowskich odbyło się z pominięciem praw ludzi ją zamieszkujących i uprawiających - co dodało jeszcze aspekt klasowy do rozpoczynającego się konfliktu.

Podsumowując, powołany blog prezentuje radykalną perspektywę kolonialno-osadniczą (cóż, że "lewicową"). Jeśli zaś uznamy sugestie jego autorów, że przedstawiają oni reprezentatywny obraz sytuacji i postawy społeczeństwa Izraela, to tym gorzej dla Izraela.

Dla mnie z lektury tego bloga wynika jeden pozytyw: dał mi podstawę i impuls, żeby ostatecznie określić moją postawę polityczną (o której w kolejnym odcinku) wobec już ponad stuletniej wojny w Palestynie.

Czego i Wam życzę.

#Izrael #Palestyna #kolonializm #osadnictwo #apartheid #apoizm #konfederalizm #syjonizm

#Histmag zawsze na propsie! #Izrael #Palestyna #Arabowie #Balfour #Rothschild

Nie trudno się domyślić czym musiało się zakończyć wspieranie przez Londyn dwóch przeciwnych ruchów narodowych, które rościły sobie prawa do tego samego terytorium. Prędzej czy później wzajemna niechęć Żydów i Arabów skończyłaby się wybuchem wrogości i otwartą konfrontacją. Do dziś wielu historyków zadaje sobie pytanie, dlaczego Brytyjczycy byli tak krótkowzroczni w swojej polityce? Czyżby z początkiem XX wieku dyplomaci brytyjski stracili swoją słynną polityczną przenikliwość? Zapewne nie, ale tym razem wyspiarze mocno pomylili się w swoich kalkulacjach. Nie docenili siły nacjonalizmu arabskiego ani determinacji Żydów, którzy traktowali Palestynę jako swoje własne terytorium.

Czytaj więcej: histmag.org/Geneza-konfliktu-i…