#losowość #prawdopodobieństwo #kostka #paradoks #hazard #GetRichScheme #ChangeMyMind

W szkole wpojono mi przekonanie, że - w warunkach idealnych - prawdziwe są następujące twierdzenia:

1. Prawdopodobieństwo uzyskania danej liczby l ∈ {1,2,3,4,5,6} w pojedynczym rzucie kostką sześcienną 1K6 wynosi 1/6.

2. Przy odpowiednio długiej serii n rzutów (nK6) częstość występowania każdej z liczb l wyniesie c(l) = n/6.

A teraz pomyślmy:

a) W rzucie (n-4)K6 mamy już tylko 5 liczb, których możemy oczekiwać, jeśli twierdzenie 2 jest prawdziwe. I ta pula maleje aż do rzutu n-1K6, kiedy mamy już tylko jedną liczbę potrzebną do wypełnienia się twierdzenia 2.

b) Ponieważ n nie jest wyliczalne teoretycznie (jeśli jest, niech ktoś mnie poprawi), możemy je poznać wyłącznie empirycznie (indukcyjnie), wykonując serię N rzutów i badając ich wyniki. Dla różnych wartości n (6=<n=<N) wartości c(l) dla każdej z liczb będą oscylować wokół n/6, co pozwoli nam wykryć takie wartości n, przy których spełnienie twierdzenia jest najbardziej prawdopodobne.

c) Jeśli takich wartości nie wykryjemy, oznaczać to będzie, że założona wartość N jest zbyt mała i w jej zakresie występowanie danych wartości jest nielosowe. Będzie się to przejawiać w rozkładzie wartości c(l) w macierzy wartości l, wskazującym na "nadreprezentację" lub "niedoreprezentację" poszczególnych liczb dla danego n.

d) Zarówno spełnienie twierdzenia (b), jak (c) daje nam lepsze niż 1/6 szanse przewidzenia wyniku rzutu n na podstawie wyników serii (n-1)k6.

Konkluzja:

Aplikując praktycznie powyższe twierdzenia i pod warunkiem dostępu do odpowiednio długiej historii wyników dowolnego procesu losowego, możemy znacząco zwiększyć trafność przewidywań wyników jego kolejnej iteracji.

#GospodarkaWodna #Klimat #Powodzie #Holandia

Ja tam Holendrów specjalnie nie lubię, ale w sprawach wodnych szanuję pod sufit.

Powódź to tylko jednorazowe wydarzenie. Załóżmy, że większość infrastruktury przetrwała. Mieliśmy szczęście. Ale jednocześnie coś poszło nie tak: musi nastąpić naprawa i odbudowa po tych powodziach. Bardzo dużo pieniędzy zostanie wydanych. A potem kolejny i kolejny raz, bo powódź zapewne się powtórzy za jakiś czas. To nie jest jak w domu: stłukła się nam szyba, więc wstawiamy nową. Tutaj musimy wszystko przemyśleć, ponieważ każdą złotówkę możemy wydać tylko raz. Musimy wiedzieć, czy nasze systemy są przystosowane do przyszłości — a nie są, ponieważ ekstrema stają się coraz bardziej ekstremalne. Moment po katastrofie to czas, aby przemyśleć, co tak naprawdę robisz. Nie odbudowywać z powrotem, ale budować lepiej na przyszłość.

#Powódź #Klimat #Nauka #Finanse #Ubezpieczenia

– Już w roku 2015 prezes firmy ubezpieczeniowej AXA dość obrazowo przedstawił uwarunkowania klimatyczne działalności ubezpieczeniowej. Jeżeli ocieplenie klimatu wyniesie 2°C, to jest szansa, że świat pozostanie ubezpieczalny, natomiast przy poziomie 4°C takiej szansy już po prostu nie ma.

Związane ze zmianą klimatu wzajemnie napędzające się sprzężenia zwrotne będą już tak silne, że nie będzie popytu na ubezpieczenia, bo będą zbyt drogie. Bo ubezpieczenia są dobre, dopóki składka jest istotnie mniejsza od odszkodowania. Jeśli składka zaczyna rosnąć i zaczynają być coraz większe ograniczenia przy świadczeniu, to popyt na taki produkt będzie coraz mniejszy. Więc tak, w pewnym momencie możemy obudzić się w rzeczywistości, w której stracimy to urządzenie gospodarcze, jakim jest ubezpieczenie. W krajach tzw. Globalnego Południa ten proces będzie niestety przebiegał najszybciej.

Gdyby dać do rozwiązania takie zadanie psychologiczne: co zrobić, żeby ludzie żyjący w naszej epoce, chrześcijanie, humanitarni, po prostu dobrzy ludzie, zaczęli popełniać najokropniejsze łajdactwa, nie czując, że są winni, to możliwe jest tylko jedno rozwiązanie: trzeba, żeby było tak właśnie, jak jest, trzeba, żeby ci ludzie zostali gubernatorami, naczelnikami więzień, oficerami, stójkowymi, to jest, żeby, po pierwsze, byli przekonani, że istnieje taka instytucja, zwana służbą państwową, która pozwala obchodzić się z człowiekiem jak z rzeczą, bez ludzkiego, braterskiego stosunku do niego, a po drugie, żeby organizacja tej służby państwowej była tak pomyślana, by odpowiedzialność za skutki ich postępowania nie spadała osobiście na nikogo."